YILSONU İLE YENİDEN

Yıl sonu hareketliliğini çok seviyorum. Özellikle de yılın bu son günlerinde yaşanan telaşlar! Aralık ayının benim için ayrı bir güzelliği de bu aya denk gelen tam üç tane aile doğum gününün olması...Çocukluğumun geniş aile sofralarının bu özel günlerde yeniden yaşatılıyor olmasını daha da çok seviyorum...Şen kahkahaların yükseldiği, aile içi haberlerin paylaşıldığı ve sağlıklı güzel günler için şükredildiği sofralar...

Herkese sağlıklı, mutlu, huzurlu ve bereketli sofralar etrafında güzel bir yıl dilerim... Ve umarım yeniden yazmaya başlarım :)

I really love that heavy traffic and the rush of December, the month of happy gatherings... Crowded family and friend dinners coincide with three birthdays of my beloved ones... Happy New Year everyone!

ARIYORUZ...ANIYORUZ...

BAYRAMIN ÇAĞRIŞTIRDIKLARI

Bayramlar çocukluğumuzun bayramları tadında değil şimdilerde... Herkes biryerlere kaçma derdinde... Oysa  çocukluğumdan hatırladığım bayramlarda ev gezmeleri birinci sırayı alırdı her zaman... Büyüklerin telaşının yanısıra biz küçükler de bu özel günlerde bir başka heyecan yaşardık... En güzel elbiseler, rugan pabuçlar giyilir, erkeklerin saçları inek yalamış vaziyetteyken kızlarda ise bazen bir kurdela bazen bir taç olurdu... Cici çocuklar olurduk hepimiz ama nedense kılık kiyafetten çok alacağımız harçlık ve hediyeler ilgilendirirdi bizleri! Ziyaretlerde hiçbir ikramı da geri çevirmediğimiz ve fazladan ceplerimizi de yedeklediğimiz için de çoğu zaman mide fesatına uğrar, anne babamızdan bir sepet dolusu azar işitirdik... Bazı bayramlarda ise İstanbul'daki aile büyüklerini ziyaret etmek amacıyla İzmir'den arabalarla yola çıkılırdı. Anneanne, dede, anne, baba,  çoluk çocuk... Genelde iki araba... O yıllarda yol güzergahında yemek yenilecek o kadar az mekan vardı ki bu yüzden genellikle bir gün önceden yolluklar hazırlanırdı... Peynirli ve salamlı sandöviçler, kuru köfteler, haşlanmış yumurtalar, domates ve salatalık en vazgeçilmezlerimizdi... Ağaçlık ve hoş manzaralı bir yerde öğle yemeği molası verilir, diğer ihtiyaçlar da bu arada giderilirdi:) Rahmetli dedem boğazına düşkün bir zat-ı muhterem olduğu için bazı yolculuklarda ise hedefimiz Bursa'daki meşhur İskender Kebapçısı olurdu... Yolun ikinci yarısı bir türlü bitmek bilmez, hafif hafif uyuklama ile geçerdi... Büyüklerin arabadaki konuşmaları ise genelde ninni kıvamında olur, pek bir hoşumuza giderdi...Yalova'daki araba vapuruna yetişme faslı ise ayrı bir hikaye idi... Vapur saatleri kısıtlı sayıda olduğu için neredeyse tüm gün süren İzmir-İstanbul yolculuğunun en adrenalin yoğun bölümünü hep birlikte yaşardık...Yetiştik...Yetişemedik... derken bir de bakmışız iskeleye varmışız... Ama o da ne!... Kamyonlar, arabalar, insanlar... Bitmek bilmeyen bir kuyruk... Bir koşuşturmacadır gidiyor... Büyükler bilet almaya gidince biz küçükler de arabada oyun oymaya dalar, zamanın nasıl geçtiğini anlamazdık...Vapura biniş anında ise yine hafif yollu bir heyecan yaşanırdı... Araba vapurunda yaramazlık yapacak durumda olmadığımız için genellikle büyüklerimizin yanında oturur, canımız fena halde sıkılırdı. Güzel havalarda ise dışarda oturur, masmavi gökyüzünde süzülen martılarla denizi seyre dalardık...Ve sonunda işte kara göründü! Kartal... Kartal demek İstanbul demek değil o zamanlarda... Kartal'dan sonra daha gidilecek bayağı bir yolumuz vardı... Gecenin ilerleyen saatlerinde ise yorgun ama heyecanlı bir şekilde maksadımıza hasıl olurduk... İSTANBUL!

************************************************************************
Bu yazıma başlarken bayrama dair bir iki kelam ettikten sonra güya bir de bayram tatlısı tarifi verecektim...Heyhat:) Bir sonraki yazımda söz...Aile tarifim Portakallı Revani olacak...
Görüşene dek...Kalın sağlıcakla...Geçmiş bayramınızı da kutlarım bu arada...

MAZERETİM VAR!

Tam tamına iki aylık bir aradan sonra yine yeniden yazmaya başladım, şükürler olsun:) Özlemişim!
-Hocam dün gece elektrikler kesildi, çalışamadım!
-Annem babam zorla misafirliğe götürdü hocam, çok geç geldik eve çalışamadım!
-Kitaplarım okulda kalmış hocam!
-Zehirlendim hocam!
-Kardeşim hastalandı, hastaneye götürdük dün gece!
-Ateşim çıktı, havale geçirdim hocam! İnanmazsanız anneme sorun!
-Mahallede yangın çıktı, evi boşalttık hocam!
Bu mazeretler tanıdık gelmiştir eminim! Okul hayatımız boyunca hazırlıksız yakalandığımızda uydurduğumuz bu ve buna benzer onlarca mazereti unutmak ne mümkün...
Neden bunları yazdım tahmin etmişsinizdir az buçuk...Çünkü benim de yazamama sebeplerim var:)
-Alaçatı'da dükkanın yeni sezon hazırlıkları tam gaz devam ediyor...
-Sonunda ben de instagram'ı keşfettim...
-Havalar şahane...Tam da gezme ve bol bol fotoğraf çekme zamanı...
-AOF sınavlarım vardı...
-Nisan/Mayıs aylarında hem kendi hem de çok sevdiğim beş ayrı arkadaşımın doğumgünlerini kutladık...
-Eski evde tadilat...Yeni eve taşınma telaşı...
-Yaz sonu düğünümüz var...Biricik kızımız evleniyor!

Durun durun daha bitmedi, en güzelini en sona sakladım:
-Ayağım kırıldı! Evet, evet yanlış duymadınız! Bu bir mazeret değil, gerçeğin ta kendisi:) Bütün bu koşuşturmacalar azmış gibi bir de beni tam bir buçuk ay engelleyen minik bir kırığım oldu. Adı her ne kadar futbolcu kırığı olsa da maç sırasında kırılmadı bu ayak...Alaçatı'da dükkanımın önündeki  basamaktan düşülüp tarihe geçildi Hacımemiş Mahallesinde! Ayağımda aircast denilen robocopvari ayakkabı ve koltuk değnekleri ile uzunca bir süre evde mahsur kaldım... Bir ara ağrılarım geçti sanıp acilen herşeyi atıverdim ama maalesef evdeki hesap çarşıya uymayınca yeniden eski durumuma dönmek zorunda kaldım...

En trendy ayakkabım

Tüm klasikler keyifle izlendi

Sanmayın ki o oturduğum yüksek basamaktan düştüm! Bir altındaki 10cm.lik basamak yetti de arttı bile:)

Artık iyiyim...Henüz koşamasam da seke seke yürüyebiliyorum...''Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi'' buyurmuş Kanuni Sultan Süleyman Hazretleri...Doğruya doğru...

Sağlık, sıhhat ve afiyet dolu günler dilerim herkese...Aman siz siz olun acele etmeyin, yavaş yavaş yürüyün, kendinize dikkat edin :)

Sevgi ile her daim...

BAHAR ÇİÇEKLERİ

Yeni sezon hazırlıkları, çiçek dikimleri, boya badana işleri derken uzun zamandır yazamadığımın farkındayım...Affola!
Bu arada cemreleri de düşürdük düşürmesine ama hava hala yanar dönerli bir şekilde seyretmekte inat ediyor. ''Yaşasın hava günlük güneşlik!'' derken bir de bakıyoruz ertesi gün gökyüzünü kapkara bulutlar kaplayıvermiş...Neyse, biliyoruz ki sıcacık günler çok yakında:)
Köyümüz de yavaş yavaş sezona merhaba demeye hazırlanıyor. Tatlı bir telaş var etrafta...Evlerin, dükkanların, lokantaların önleri çiçek bahçesi misali rengarenk görsel bir şölen sunuyor gelenlere...Yukarı mahalleye gelenlerin yoğunluğunun artmaya başladığını görüp mutlu oluyoruz....Bu demektir ki bizim mahalle de yakında hareketlenmeye başlayacaktır:) Hacımemiş mahallesinin Alaçatı'nın en eski yerleşim bölgesi olduğunu hala bilmeyenlerin olduğunu görüyor, üzülüyorum...Bu yüzden bir sonraki yazımda Hacımemiş'i detaylı bir şekilde anlatmayı düşünüyorum. Mahallemizin güzel insanlarını... tarihi evlerini... kahvelerini... bakkallarını... dostluk ve komşuluk ilişkilerini...

Hacımemiş'ten çiçekli görüntüler ile herkese iyi haftalar diliyorum...

Be-Dest

Be-Dest

PaSTa-PaSTa

Dutlu Kahve

DÜŞTÜ DÜŞTÜ!

Yağmuru bol soğuk bir kışın ardından bahara kavuşacağımız günlerin kapısı bugün itibariyle aralandı...İlk cemre havaya düştü...Eskilerin tabiri ile havaya ''kor'' yani ateş düştü... Hayırlı, uğurlu, huzurlu, bol güneşli, bereketli, sevgi dolu bir bahar diliyorum herkese...

Havaya cemre düşer de evde durulur mu hiç? Durulmaz tabii ki! Ben de bugün bu muhteşem doğa olayını kendimce kutlayayım dedim ve fotoğraf makinemi kaptığım gibi yollara düştüm...Bu seferki güzergahım Çeşme-Çiftlikköy-Pırlanta Plajı-Altınkum tarafları idi...Fotoğraflar da oralardan...

İyi baharlar!

Altın renkli kumlara not düşmeden duramadım yine:)

Deniz taşlarından yapılmış bu yürüme yoluna bayıldım...Pırlanta plajı taraflarında yazlık bir sitenin içinde idi...

Altınkum Okan'ın yeri, nam-ı diğer Okan's Place

Ne gelen var ne giden...

İşte karşıda Sakız adası

Gönül isterdi ki bu kayalıklardan denize kadar uzanıvereyim...Bir başka bahara inşallah...

Çiftlikköy'de sahilde güneşin tadını çıkartan kaz arkadaşlar pek mutlu idiler...

 Bu da sakız ağacının akrabası olan menengiç bitkisi... O yörede heryerdeler...

ŞİMDİ DE BİR DEĞİŞİM ÖYKÜSÜ

İşimin en sevdiğim detaylarından biri de elimdeki eskileri yenileyip tekrar hayata döndürmek...Özellikle ahşap eşyalarda alınan sonuçlar muhteşem! Bir ustaya verip boyatmak işin en kolay tarafı, ama ben daha keyifli yolu seçip kendim boyayıp eskitiyorum, üstelik bunu çok uzun zamandan beri iş olarak da yapıyorum. Aldığım güzel yorumlar sayesinde doğru yolda olduğumu görüp mutlu oluyorum...
Renk renk boya kalemleri, boyama kitapları, keçeli kalemler, renkli kartonlar, elişi kağıtları arasında geçen çocukluğumdan sonra 80'li yıllarda İzmir Resim Heykel Müzesinin Yıldız Şima hocalığındaki seramik atölyesi ile rahmetli Şeref Bigalı hocamın resim atölyesinde hem dostluk adına hem de öğrenme adına çok güzel saatler geçirdim. Özellikle karakalem çalışmayı çok ama çok sevdim. Fırsat buldukça halen de aynı aşkla devam ediyorum...
Son olarak yenilediğim sehpaların değişim serüvenini gelin birlikte izleyelim...
Elimdeki iyi durumda 60'lı yıllara ait iki adet üstü olmayan sehpayı yenilemeye karar verdiğimde aklımdaki konsept çoktan yerine oturmuştu bile! Gri tonlarında boya ile ona uygun vintage bir kumaş = Shabby Chic dediğimiz biraz eski, biraz şık, biraz da ingiliz kırsalı karışımı bir oluşum...



İlk önce üzerindeki cilayı çıkartmak için ince zımpara ile elle zımparaladım. Eğer üzerinde cila, vernik benzeri katlar olursa boyama işlemi maalesef başarılı olmuyor. Sonra nemli bezle güzelce tozunu aldım.

Sıra boyama işine geldi. Genellikle su bazlı kaliteli boya kullanıyorum. Bu çalışmada kullandığım Jotun'un su bazlı boyası...Piyasadaki diğer ürünlere göre biraz daha pahallı olmasına rağmen renk seçenekleri ve kapatma özellikleri açısından mükemmel...Arzu ederseniz beyaz boya alıp istediğiniz rengi kendiniz de hazırlayabilirsiniz...

İki kat boyayıp, her kat arasında kurumasını bekledim. Su bazlı boya ve açık hava faktörleri nedeniyle yarım saat kadar bir sürede kurumuştu bile...

İyice kuruduklarını kontrol ettikten sonra ince zımpara ile eskitme yapmak istediğim yerleri (ki özellikle desenleri, köşeleri ve ayakları seçtim) hafifçe zımparaladım, tekrar tozunu aldım. Son işlem olarak da fırça ile bir kat su bazlı yarı mat cila sürdüm.

Daha önceden aldığım vintage desenli romantik kumaşımı alıp doğruca Alaçatı Küçük Sanayideki Döşemeci Hüseyin Usta'ya gidip sehpalarımı gönül rahatlığı ile teslim ettim. 

Veeee işte sonuç! Umarım beğenirsiniz, ben çok sevdim:)